O mnie

Serwus kochani :) 

Z góry mówię, jeżeli  nie interesuje was 1 cz, zapraszam do 2, która jest trochę niżej

W sumie zastanawiałam się co o sobie opowiedzieć, bo moje życie jest całkiem normalne.

Jestem Weronika, chociaż to pewnie już wiecie...

W środę 13 września 2000 roku przyszłam na świat. Nie całe trzy miesiące temu skończyłam 15 lat. 

(czyli kończę ostatnią klasę gimnazjum)

Moja szkoła jest naprawdę cudowna. Mimo masy nauki i masy przedmiotów nie wyobrażam sobie jak mogłam chcieć z niej odejść.

Chodzę do szkoły chóralnej, gdzie obowiązuje mnie wiele przedmiotów muzycznych.

Pasjonuje się grą na pianinie. Gram 9 lat i strasznie mnie to kręci.

Od jakiegoś czasu moje serce przyjęło kolejny instrument jakim jest wiolonczela.

Bardzo długo chciałam grać na tym instrumencie i dzięki mojej przyjaciółce Bogusi, osiągnęłam swój cel. 

Przekonywała wspólnie ze mną moich rodziców i dzięki niej gram na wiolonczeli.

Teraz mam dwie szkoły, ale daję radę.

Od połowy klasy 4 do 6 grałam na flecie poprzecznym ale jakoś nie zagościł w moim sercu na długo. Sam dźwięk instrumentów dętych jest wspaniały, ale nie potrafiłam się w nich odnaleźć.

Od 3 lat również dyryguję. Na początek zaczynałam chórem takim "wymyślonym". Czyli dyrygowałam powietrzem :D W połowie 1 roku nauki zadyrygowałam moją klasą na koncercie.

Jakiś czas temu nastąpił przełom i dyryguję również orkiestrą. Jestem bardzo chwalona w mojej szkole i nauczyciele twierdzą, że to będzie moja przyszłość. (skromnie mówiąc hihi)

Rok temu skomponowałam pierwszy utwór "Misterioso" (co oznacza tajemniczo).

Napisałam go na skrzypce i altówkę, jednakże nie podałam tego utworu dalej, bo wiem, że stać mnie na dużo, dużo więcej. 

To, że jestem w szkole chóralnej sprawia. że śpiewam (również 9 lat), ale nie mam głosu tak wspaniałego o jakim mi się marzy. Nie każdy we wszystkim musi być dobry.

Owszem znam się na śpiewie i umiem śpiewać, ale moja barwa głosu mnie nie urzeka.

Troszkę zanudzam co nie?

Moje życie w większości jest nastawione na muzykę, ale w życiu chcę robić coś jeszcze.

W 2011 roku nastąpił przełom i przystąpiłam do pewnej wspólnoty, która znacznie zmieniła moje życie i inaczej zaczęłam patrzeć na wiarę. Przed lipcem w 2011 roku, raczej nie byłam osobą na tyle wierną, aby się modlić i chodzić do kościoła. 

Moja wspólnota jest naprawdę wspaniała. Należę do niej do dziś i co miesiąc mamy różne spotkania.

Dzięki nim wierzę, że każde złe zdarzenie, które ma miejsce w moim życiu ma jakiś końcowy cel.

Moje życie nie jest usłane płatkami róż. Ciągle coś się w nim dzieję, często płaczę do poduszki i nie zawsze dzielę się tym z innymi. Ostatnio zaczynam sobie uświadamiać, jaki sens ma to co robię, to kim jestem oraz to jakie mam plany, skoro i tak umrę prędzej czy później. O tym rozpisze się w innym poście, obiecuję. Powiem w skrócie, że to wszystko to Boży plan. :)

Znowu przynudzam, sory taki mamy klimat ;D

Moje plany na przyszłość nie są do końca sprecyzowane.

Marzę w głębi serca, aby założyć fundację i pomagać bezdomnym.

Zacznę od małych kroczków. Będę pomagała ludziom z różnymi smutkami, później załatwię sobie zezwolenie na granie na ulicy i będę zarabiała pieniądze i kupowała bezdomnym jedzenie itd, albo będę zbierała na otwarcie małego biznesu, który będzie się powoli rozwijał.

Oprócz tego chcę skończyć studia na Akademii Muzycznej w Poznaniu.

Głównie myślę o kompozycji albo dyrygenturze.

Jednak mimo wszystko czas pokaże ;)

Dziękuję jeżeli doczytał ktokolwiek do końca.

Jeżeli przy czytaniu ziewaliście to mam nadzieję, że nie na darmo, i że jeszcze mnie odwiedzicie.

Trzymajcie się i pamiętajcie !!!

Jak macie jakikolwiek problem piszcie do mnie 

mój mail: ludwiczaczka@o2.pl